برنامه ریزی توسعه ی پایدار گردشگری روستایی با تاکید بر روستاهای دارای امامزاده(مطالعه موردی روستاهای شهرستان بوانات)

گردشگری صنعتی است که توسعه ی آن نیازمند آگاهی و شناخت کافی از مسائل و عوامل موثر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. با توجه به اهمیت توسعه صنعت گردشگری در توسعه مناطق، در این پژوهش سعی بر این است تا وضعیت توسعه توریسم در روستاهای دارای امامزاده در شهرستان بوانات بررسی شده و راهکارها یی به منظور توسعه هر چه بهتر صنعت توریسم در این روستاها ارائه گردد تا ضمن افزایش منفعت و سود اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی توریسم، بتوان تأثیرات منفی آن را به حداقل کاهش داد. این پژوهش از نظر هدف مطالعه، کاربردی - توسعه ای بوده و از نظر ماهیت و روش مطالعه، از روش های توصیفی- تحلیلی و ترکیبی استفاده شده است. و گردآوری داده ها به دو روش اسنادی و میدانی صورت گرفته که در روش میدانی از طریق سه پرسشنامه گردشگران، مسئولین و مردم بومی روستاهای مورد مطالعه بوده است. حجم نمونه در جامعه مردم بومی به روش کوکران356 نفر، در جامعه گردشگران، با توجه به رعایت حداقل حجم نمونه تحقیقات پیمایش 116 نفر، در جامعه ی کارشناسان به دلیل حجم کم جامعه از تمام شماری استفاده شده است. اعضای نمونه در جامعه گردشگران و مردم بومی به روش تصادفی ساده انتخاب شده اند. به منظور تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل های توصیفی و استنباطی از جمله آزمون های کای دو، تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسیون، رگرسیون و تحلیل عاملی در محیط نرم افزارهای آماری spss و excel استفاده گردید. همچنین از مدل برنامه ریزی استراتژیک swot برای تحلیل وضعیت موجود و برنامه ریزی تو سعه آتی توریسم در روستاهای مورد مطالعه بهره گرفته شد و برای ترسیم نقشه های مورد نیاز نیز از نرم افزار arc gis استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که گسترش گردشگری در روستاهای مورد مطالعه، علی رغم تأثیرات مثبتی که در زمینه توسعه ساختار اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی این روستاها داشته ولی آثار منفی نیز در زمینه های مذکور برای آنها به همراه داشته است. همچنین بررسی دیدگاه گردشگران و کارشناسان نشان می دهد که روستاهای مورد مطالعه پتانسیلهای لازم را در جهت جذب گردشگران دارد و در این راستا مهمترین عوامل موثر در عدم توسعه مطلوب صنعت گردشگری در روستاهای مورد نظر موانع فرهنگی – آموزشی با92/26 درصد، تبلیغاتی – تسهیلاتی با 8/24 درصد، مدیریت و سرمایه با 9/18 درصد، شناخته شدند که بهبود این وضعیت توجه شایسته مسئولان را می طلبد.